Obiekt, który wyraźnie widoczny jest w panoramie miasta z charakterystycznym poszerzeniem konstrukcji w swej górnej części, to wieża ciśnień. Spacerując ul. Prudnicką od strony Rynku, znajduje się ona po lewej stronie. Usytuowana jest na wzniesieniu, pośród ogródków działkowych. W jej pobliżu znajduje się ślad osadniczy, sięgający pradziejów.
Pomysł, żeby zmodernizować w mieście wodociąg, pojawił się na obradach rady miejskiej w 1902r. Radni mieli świadomość, że stary wodociąg nie spełnia określonych norm - kwestią dyskusyjną pozostawało jedynie to, czy przeprowadzić remont istniejącego, czy zbudować sieć zupełnie od nowa. Woda z dotychczasowego ujęcia często była zanieczyszczona, do domów wyżej usytuowanych nie docierały wystarczające ilości wody i nie było możliwości, aby do istniejącego wodociągu zakładać nowe przyłącza. Mieszkańcy byli zmuszeni uzupełniać braki wody ze studni publicznych, zaś dotychczasowa sieć generowała dodatkowo wysokie koszty utrzymania. Jednak pertraktacje, pomimo silnych nacisków społecznych, trwały aż 11 lat. W 1913r. zdecydowano o zbudowaniu nowej stacji wodociągowej z maszynerią wg projektu inżyniera Beera z Bytomia. Tego samego roku podjęto także decyzję o budowie sieci odwadniającej. Wtedy to powstała istniejąca po dziś dzień wieża ciśnień. Pełniła swoją funkcję do lat 80. XXw. Wysoka na 16m, zbudowana na planie sześcioboku, mieści w swej górnej części zbiornik na wodę. Na głowicy wieży zostały umieszczone dwa zegarowe wskaźniki poziomu wody. Nad wejściem do wieży widnieje płaskorzeźba z herbem Białej i tajemniczą datą 1564.
Dojście do wieży możliwe jest zarówno od strony ul. Prudnickiej (za Gminnym Centrum Kultury w Białej, ul. Prudnicka 35), jak również od strony ul. Wodociągowej. Do samej wieży można dostać się pieszo wygodną ścieżką, zostawiając przed wejściem samochód lub rower. Wieża została poddane generalnemu remontowi, dzięki czemu możliwa była zmiana funkcji na wieżę widokową i jej udostępnienie dla zwiedzających.