Miasto założono na wzniesieniu, otoczonym od zachodu i północy rzeką Biała, od wschodu fosą, a od południa fosą i wałem. Powstanie murów obronnych można określić jedynie na podstawie cech technologicznych, na czas od ostatniej ćwierci XIIIw. do początku XIVw. Budowa murów trwała dłuższy czas, o czym świadczą odmienne wątki murów (wątek gotycki i wendyjski). Wykonanie umocnień było mało staranne, na co wpływ miał zapewne fakt, że Biała była wówczas miastem biednym i o małej liczbie ludności. Inicjatorem budowy murów obronnych był prawdopodobnie książę opolski Mikołaj I. Pierwsza pisemna wzmianka o murach miejskich w Białej pochodzi z 1502r. Mówi ona, że obwarowania miejskie są w złym stanie, co wykluczało ich dalsze funkcjonowanie. Książę Jan Dobry nadał mieszkańcom Białej specjalny przywilej, pozwalający na remont zniszczonych murów. Obwód obwarowań miał wówczas długość 1050m i obejmował 7,85ha. Ogółem, na całej długości murów znajdowało się 14 baszt, w tym 12 półokrągłych i dwie czworoboczne.
Do miasta prowadziły dwie bramy w murach: nyska od północy i prudnicka od południa. Brama północna znajdowała się przy zachodnim budynku zamkowym, natomiast brama południowa – przy Wieży Prudnickiej. Żadna z bram nie zachowała się, gdyż rozebrano je na początku XIXw. Mury wzniesiono z cegły na podmurówce z kamieni, których użyto również do wypełnienia wnętrza muru. Grubość muru była zróżnicowana: przy bramie prudnickiej miała 1,4m, w pozostałych partiach nie przekraczała 1m. Wysokość umocnień wynosiła ok. 7m. W czasach nowożytnych mury popadły w ruinę. Jedną z przyczyn mógł być pożar, który strawił prawie całe miasto w 1544r. Mimo znacznych zniszczeń, do naszych czasów zachowała się duża część obwarowań. Na ich obwodzie, w nieregularnych odstępach, pozostało osiem półokrągłych baszt oraz jedna prostokątna. Najdłuższe odcinki można zobaczyć przy ul. Reymonta, Szkolnej, Wałowej i w pobliżu kościoła parafialnego. Wysokość zachowanych fragmentów dochodzi obecnie do 3,5m wysokości. Od strony ul. Opolskiej, na prywatnej posesji, znajduje się tajemnicza postać (gryfa lub lwa), trzymająca tarczę herbową. Na cokole widnieje rok 1613. Zarówno sama figura, jej lokalizacja oraz znaczenie daty stanowią zagadkę.
Znaczne fragmenty murów zostały w ostatnich kilkunastu latach poddane pracom konserwatorskim: przy ul. Szkolnej, ul. Kościuszki i ul. Wałowej.
Gmina Biała