Kościół w Solcu

Kościół pw. św. Jana Chrzciciela w Solcu.

Parafia Solec powstała po 1256 r. Wtedy to rycerz Henryk de Puchheim założył w miejscowości komandorię joannitów – Zakonu Szpitalnego św. Jana. Od patrona zakonu – Jana Chrzciciela – swoje wezwanie przejęła także świątynia. Pierwszy, drewniany kościół wzniesiono w 1285 r. Kolejna murowana świątynia powstała w 1525 r. Przetrwała do 1903 r., kiedy to starą świątynię wysadzono, aby rozpocząć budowę nowego kościoła. Podobnie, jak w wielu okolicznych wioskach, dotychczasowa świątynia okazała się za mała dla rosnącej liczby wiernych. Mimo, iż budowę ukończono w stanie surowym w 1904 r. – co było możliwe także ze względu na duże zaangażowanie i ofiarność parafian - jej konsekracji dokonano dopiero w 1912 r. (w tym samym roku konsekrowano kościół w Ligocie Bialskiej). Konsekratorem był pochodzący z nieodległych Olbrachcic pomocniczy biskup wrocławski Karl Augustin. Budowniczym kościoła był ksiądz Emil Hauptstock. Sami joannici zniknęli z Solca niespełna 100 lat wcześniej, czyli w roku 1810, kiedy to dokonano kasaty zakonu na Śląsku i zsekularyzowano ich dobra. Jednak dumni ze swej joannickiej przeszłości mieszkańcy chcieli kontynuować wielowiekową tradycję, dlatego także nowej, neobarokowej świątyni obrali za patrona św. Jana Chrzciciela. Freski w kościele przedstawiają sceny z jego życia od momentu zwiastowania jego ojcu – Zachariaszowi – w świątyni jerozolimskiej, że urodzi mu się syn, aż po śmierć męczeńską w dniu urodzin Heroda, kiedy córka Herodiady zażyczyła sobie w prezencie głowę proroka. Obok fresków występuje jeszcze jeden motyw joannicki: szczyt wieży wieńczy krzyż maltański – jeden z symboli zakonu joannitów. Ze starego kościoła zachowały się cztery obrazy, przedstawiające, m. in., św. Annę, św. Mikołaja czy moment śmierci św. Józefa. Jest to jeden z piękniejszych kościołów w okolicy i jeden z nielicznych – obok Ligoty Bialskiej, Łącznika i Białej – którego sklepienie i ściany pokrywają freski.